Kaniaw

Romanen eg og gruppa mi les heiter «Kaniaw» og handlar om ei jente med same namn. Ho er ei norsk-kurdisk jente, som bur med sine kurdiske foreldre i Noreg. Gjennom boka får me høyre om hennar reise til Kurdistan for å finne mannen faren hennar har gifta ho bort til for å si at ho ikkje kan gifte seg med ham. Ho er allereie i eit forhold med ein norsk gut. Boka følgjer den spanande historia gjennom 3. person, da denne historia er skrive på nytt av ei jente Kaniaw møtte på ein kafé.

Kva for skilnader finnes det mellom Norge og Kurdistan?

Fyrst og fremst må eg seie at Kurdistan ikkje er eit land, men eit område som omfatte delar av Tyrkia, Nord-Syria, Irak, Armenia og Iran. Det at kurdarane ikkje har eit eige land, pregar deira liv og har ført til mange fiendar og krigar opp gjennom årane.

Det er eit lite utval stikkord eg vel å bruke for å finne dei mest sentrale forskjellane mellom Noreg og Kurdistan. Dei er religion, kultur og økonomiske skilnader.

Den dominerande religionen i Kurdistan er Islam, noe som pregar deira levemåte og syn på livet. Dei ber fleire gonger om dagen, faster under Ramadan og går med religiøse plagg. Heime i Noreg er me ikkje prega av religion, i alle fal ikkje i same grad. Til dømes brukar vi ikkje å be til faste tider på døgnet, me har ikkje nokon som seier at me må faste under vår eige «faste» og ikkje har me på oss religiøse plagg.
Eit problem som mange fattige sjeler i Kurdistan har, er at dei ikkje får seg utdanning. Kurdistan er som sagt ikkje eit land, og har ikkje ressursar nok til å gje den fattige delen av Kurdistan utdanning. Difor ende beklageleg vis mange fattige opp om heimeværande analfabetar.

Me i Noreg ser rart på vaksne menneske som ikkje kan skriv og les. Me syne synd på dei, bedømmer dei inne i hovuda våre og lurar på kvifor i all verda dei ikkje får utdanning. Fattigdom er hovudgrunnen, men religionen deira som seier at kvinnene skal vere heime og passe hus og barn spiller ein viktig rolle også. I kristendommen er det også sagt at kvinnene skal vere heime, men i Noreg praktiserer me som sagt ikkje dei gamle reglane. At eit menneske blir så lite setje pris på grunna av kjønn er skremmande i mine auge.

Flerspråklighet

1)      For noen tiår tilbake hadde Norge et ganske homogent samfunn.

2)      I Norge har to minoritetsspråk; samisk og kvensk.

3)      Enkelte mener at man er flerspråklig så lenge man kan produsere meningsfylte ytringer.

4)      Noen mener flerspråklighet bare gjelder de som kan både morsmålet og de(t) andre språke(t/ne) like godt.

5)      I 2005 var 15 % av videregående skoleelever innvandrere.

6)      33 forskjellige språk var representert på de videregående skolene på den tiden.

7)      Mattradisjonene har blitt påvirket av blant annet «kaffe latte», «wok» og «pizza».

8)      Norske ungdommer tar etter innvandrerungdom og bruker deres språk innblandet i sitt eget. Ord som "wolla" og "zemir" blir brukt.

9)      I Rinkeby i Sverige har det oppstått en helt egen dialekt som har mange feil i forhold til standard svensk.

10)   Her i Norge er "kebabnorsk" betegnelsen på språket som er infisert av fremmedord.

11)   I 2004 var det ca. 350 000 innvandrere i Norge.

12)   I Norge er mer enn hundre forskjellige språk representert.

Fyrste innlegg

Romanen eg og gruppa mi lesar heiter «Kaniaw» og handlar om ei jente med same namn. Ho er ei norsk-kurdisk jente, som bur med sine kurdiske foreldre i Noreg. Gjennom boka får me høyre om hennar reise til Kurdistan for å finne mannen faren hennar har gifta ho bort til for å si at ho ikkje kan gifte seg med ham. Ho er allereie i eit forhold med ein norsk gut. Boka føljer den spennande historia gjennom 3. person, da denne historia er skrevet på nytt av ei jente Kaniaw møtte på ein kafé.

Kva for forskjellar finnes det mellom Norge og Kurdistan?

Fyrst og fremst må eg påpeke at Kurdistan ikkje er eit land, men eit område som omfattar delar av Tyrkia, Nord-Syria, Irak, Armenia og Iran. Det at kurdarane ikkje har eit eige land, pregar deira liv og har ført til mange fiendar og krigar opp gjennom årene.

Eg treng bere eit stikkord for å finne dei mest sentrale forskjellane mellom Noreg og Kurdistan. Det stikkordet er religion. Den dominerande religionen i Kurdistan er Islam, noe som pregar deira levemåte og syn på livet. Dette kan me gje fleire eksemplar på. Til dømes er det nokon muslimske kvinner som verken kan skriv eller les. Dei får seg ikkje utdanning, og endar ofte opp som heimeværande analfabetar.

Dette er ikkje tilfelle her heime i Noreg. Her lærer alle å lese og skriv, kvinner og menn, rik og fattig.  Alle får og har endåtil krav på utdanning. Dei aller, aller fleste skaffar seg arbeid og tene opp pengar sjølv. Me i Noreg ser rart på vaksne menneske som ikkje kan skriv og les. Me syne synd på dei, bedømmer dei inne i hovuda våre og lurar på kvifor i all verda dei ikkje får utdanning. Synet på kvinner i muslimske land får oss til å gispe a fortviling. At eit menneske blir så lite setje pris på grunna av kjønn er skremmande i våre auga.